Darczyńcy

Remigiusz Stankiewicz (1887−1960) był pediatrą pracującym w warszawskich szpitalach, w latach 1934−1957 piastował stanowisko dyrektora Miejskiego Szpitala dla Dzieci przy ulicy Kopernika. Przekazał miastu swój dom przy ulicy Kieleckiej na Mokotowie wraz ze znajdującym się w nim zbiorem dzieł sztuki. W roku 1970 przekazane dzieła trafiły do Muzeum Warszawy. To 63 obiekty: obrazy, miniatury, meble, zegary, srebra i tkaniny pochodzące z okresu od XVII do XX wieku. Wśród nich szczególnie interesujące są Portret ks. Izabeli Ogińskiej, makata buczacka i srebrna waza do zupy z warsztatu Jana Jerzego Holke.
 

Ludwik Gocel (1889−1966) był bibliofilem, kolekcjonerem i historykiem. W roku 1964 ofiarował Muzeum Warszawy kolekcję licząca blisko 4,5 tys. obiektów związanych z powstaniem listopadowym i Wielką Emigracją. Obiekty te systematycznie gromadził od 1924 roku. Kolekcja składa się z dokumentów, druków ulotnych, rękopisów, książek, rycin, rysunków, obrazów, wydawnictw nutowych, pamiątek historycznych, medali i medalionów. Część przedmiotów jest eksponowana na wystawie stałej Muzeum Warszawy w gabinecie imienia darczyńcy.
 

Marta i Jerzy Miecznikowie byli właścicielami, w drugim pokoleniu, artystycznej pracowni brązowniczo-grawerskiej. Część spuścizny po działającej w latach 1936−2010 pracowni przekazali do zbiorów Muzeum Warszawy. Firma była po wojnie jednym ze znaczniejszych w Warszawie zakładów oferujących wyroby rzemiosła artystycznego z brązu. Przekazana kolekcja obejmuje niemal 1400 obiektów: rzeźby figuralne, plakiety, medaliony, medale, głowice sztandarowe, wyroby o charakterze użytkowym i pamiątkowym, unikatowy zbiór matryc i patryc do wyrobów grawerskich oraz dyplomy i narzędzi z wyposażenia pracowni.

Ryszard Stawski „Zygmunt” (ur. 2 marca 1927 – zm. 16 lipca 2014) był uczestnikiem powstania warszawskiego. Po powstaniu wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną. W roku 1981 podarował Muzeum Warszawy mosiężną klamkę z szyldem, którą jego ojciec Stanisław, woźny w ratuszu, w czasie powstania wyrwał z drzwi płonącego budynku. Razem z klamką ocalił fragment drewnianej podłogi oraz 11 łyżeczek z syreną. Klamka i łyżeczka są dziś eksponowane w Gabinecie Syren Muzeum Warszawy. 
 

Edmund Burke (1912−1999) był malarzem, absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Podczas okupacji artysta udzielał się w konspiracji – uczestniczył w działaniach Biura Informacji i Propagandy AK (wraz z Mieczysławem Jurgielewiczem zaprojektował słynny plakat Do broni w szeregach AK). W latach 1953–1960 projektował, wykonywał, a następnie koordynował prace związane z tworzeniem polichromii na elewacjach odbudowywanych kamienic Starego i Nowego Miasta. Tworzył barwne, malowane impastowo i ekspresyjne kompozycje figuralne, widoki, martwe natury i portrety. W roku 1988 przekazał Muzeum Warszawy cztery obrazy olejne i trzy rysunki przedstawiające zburzoną i odbudowywaną Warszawę.

W roku 2002 mieszkająca w Londynie kolekcjonerka Barbara Schiele przekazała do Muzeum Warszawy rozległy zbiór dzieł sztuki i przedmiotów użytkowych, które gromadziła przez lata z mężem, weteranem polskich sił zbrojnych na Zachodzie Janem Schiele. Kolekcja liczy blisko tysiąc obiektów: obrazów, grafik, map, rysunków, a także miniatur, mebli, ceramiki, szkła, militariów i pamiątek, wśród których znajdują się fotografie, albumy wojenne i odznaczenia. Darczyńcy byli związani rodzinnie ze słynnym browarem Haberbusch i Schiele. Część kolekcji można oglądać w Gabinecie Schielów na Wystawie Głównej.