Brzeg Wisły

Prezentowany obraz przedstawia fragment przystani wiślanej znajdującej się na wysokości ulicy Bednarskiej i Mariensztatu. Powstał w ostatniej dekadzie XIX wieku, czyli w momencie, w którym bulwary na tym odcinku nabrzeża funkcjonowały już od kilkudziesięciu lat. W centralnym punkcie kompozycji artysta umieścił sylwetkę zgarbionej, starszej kobiety, szczelnie owiniętej czerwoną chustą. Przy kamiennym nabrzeżu cumują drewniane łodzie i galar, czyli wiosłowy, płaskodenny statek rzeczny, używany do jednorazowego transportu towarów w dół rzeki. W łodzi na rzece siedzą dwie postacie. Na drugim planie, na bulwarze widać grupę rozmawiających mężczyzn. Kompozycję zamyka niewielka, drewniana budka. Artysta wiele uwagi poświęcił luministycznemu, wręcz impresyjnemu przedstawieniu chmur, które zajmują dwie trzecie kompozycji.

Od strony formalnej obraz jest przykładem realizmu. Nawiązuje do serii przedstawień widoków ubogich, nadwiślańskich dzielnic Warszawy, malowanych przez Aleksandra Gierymskiego w latach 80. XIX wieku. To samo miejsce, które prezentuje Józef Rapacki, znajduje się na pochodzącym z 1887 roku obrazie Gierymskiego Piaskarzeoraz na rycinie Galary na Wiśle według obrazu Józefa Pankiewicza z tego samego roku.

Autorka opisu: Zofia Rojek