Ogród Saski

Ogród Saski będący prywatną własnością królów z dynastii Wettinów został częściowo udostępniony warszawiakom już 1727 r. Po przekształceniu go w latach 20. XIX w. w stylu krajobrazowym stał się miejskim ogrodem publicznym, ulubionym miejscem wypoczynku i rozrywki warszawiaków. Przyciągał tłumy - w 2. połowie XIX w. pełnił funkcję letniego salonu Warszawy. Na jego terenie powstały liczne obiekty o charakterze usługowym i rozrywkowym: Instytut Wód Mineralnych (kuracje sztucznymi wodami mineralnymi), Zakład Leczenia Kumysem, Teatr Letni, cieplarnia, cukiernia Loursa, altany z mlekiem i wodą sodową. Organizowano tu zabawy dobroczynne, loterie fantowe, w niedziele i święta grała orkiestra. Najbardziej elegancka publiczność przybywała tu godzinach rannych. W 1854 r. zbudowano Wodozbiór (wierzę ciśnień) dla miejskiego wodociągu (kopia świątyni Vesty w Tivoli), utworzono staw, a rok później uruchomiono żeliwną fontannę w kształcie wielkiego kielicha, który w niezmienionej formie stoi w ogrodzie do dziś. Dzięki ażurowej kolumnadzie łączącej dwa skrzydła pałacu, park zyskał powiązanie widokowe i komunikacyjne z placem Saskim.
Praca stanowi projekt ilustracji do "Tygodnika Ilustrowanego"; została zreprodukowana w formie drzeworytu w 1890 r. (vol. I, s. 305).
Jacek Bochiński