Balsaminka

Warszawskie balsaminki najczęściej przybierały formę ozdobnych wieżyczek. O wykonawcy tego przedmiotu – tak jak i o wielu innych jubilerach i złotnikach żydowskich – wiemy bardzo mało. Informacje o nich są odtwarzane na podstawie spisów ludności czy ksiąg adresowych. W przypadku Hersza Szyldberga udało się ustalić, że pracował od lat 50. do 70. XIX wieku przy Nalewkach i był złotnikiem konsensowym – czyli funkcjonującym na podstawie zezwolenia wydawanego przez władze miejskie. Złotnicy żydowscy dopiero od 1816 roku mogli należeć do zgromadzeń cechowych. W praktyce zdarzało się to rzadko, a ich warsztaty działały na podstawie wykupionego konsensu. Przeważnie były to niewielkie pracownie, w których wykonywano głównie judaika. Do naszych czasów zachowało się niewiele spośród ogromnej liczby judaików powstałych w warszawskich warsztatach złotniczych. Zagładę przyniosła im II wojna światowa.