Dodano obiekt do kolekcji Dodano obiekt do kolekcji
Wróć Wróć

Lampa chanukowa

1896

Na wystawie Gabinet Sreber i Platerów Warszawskich

Warszawa była głównym ośrodkiem produkcji lamp chanukowych na terenie zaboru rosyjskiego. Popyt na chanuki był duży. Wytwarzano je przede wszystkim w licznych, niewielkich warsztatach żydowskich. Wyrabiali je również polscy złotnicy, a w tańszych materiałach tacy fabrykanci jak Fraget czy Norblin. W wytwórni Pogorzelskiego, z której pochodzi prezentowana chanuka, wykonywano srebra stołowe, gabinetowe, sakralne oraz judaika. Na chanuce wybito, obok znaku Pogorzelskiego, również znak magazynu Wertheim i Segał, który działał przy Nalewkach 17.

Lampki chanukowe używane są w czasie Święta Poświęcenia (jid. Chanike), które rozpoczyna się 25. dnia miesiąca kislew i trwa przez osiem dni (w kalendarzu gregoriańskim wypada ono zwykle na przełomie listopada i grudnia). Święto upamiętnia rytualne oczyszczenie Świątyni Jerozolimskiej w 165 roku p.n.e., w czasie powstania Machabeuszy. Zwyczaj zapalania lampek chanuki odnosi się bezpośrednio do opowieści o pomnożeniu oliwy w świątyni. Oliwa, która miała starczyć na utrzymanie płomienia w lampie świątynnej przez jeden dzień, paliła się przez osiem Na pamiątkę tego wydarzenia, przez osiem dni w oliwnych palnikach chanuki codziennie zapalany jest o jeden płomień więcej.

Autorka opisu: Monika Siwińska

  • Tytuł: Lampa chanukowa
  • Wytwórnia: Jan Pogorzelski
  • Czas powstania: 1896
  • Miejsce powstania: Warszawa
  • Technika: sztancowanie, złocenie
  • Materiał: srebro
  • Wymiary: dzieło: waga 612 g; całość: wys. 30,8 cm, szer. 22 cm, głęb. 7,7 cm
  • Typ obiektu: świecznik
  • Numer inwentarza: MHW 1559

Zespół Muzeum sukcesywnie opracowuje zbiory i stopniowo uzupełnia informacje o obiektach. Jeżeli jednak posiadasz dodatkową wiedzę na temat tego obiektu, prosimy, skontaktuj się z nami, pisząc na adres e-mailowy kolekcje@muzeumwarszawy.pl.

Sygnatury, napisy, inskrypcje

  • sygn.:
    cecha imenna: Pogorzelski, w polu prostokątnym;
    znak warsztatowy: głowa jelenia (łosia), w polu owalnym;
    cecha główna probierni warszawskiej: OC – inicjały probierza, 1896 – data, 84 – próba srebra, orzeł dwugłowy – godło probierni;
    znak magazynu: Wertheim i Segał, w polu prostokątnym

Bibliografia

  • Myszkówna H., Srebra warszawskie XVIII i XIX wieku w zbiorach Muzeum Historycznego, Warszawa 1973, s. 54, kat. 137.

Zespół Muzeum sukcesywnie opracowuje zbiory i stopniowo uzupełnia informacje o obiektach. Jeżeli jednak posiadasz dodatkową wiedzę na temat tego obiektu, prosimy, skontaktuj się z nami, pisząc na adres e-mailowy kolekcje@muzeumwarszawy.pl.