Strażnicy Iglicy

„Strażnicy Iglicy” to jedna z najbardziej rozpoznawalnych prac Zofii Kulik epoki transformacji politycznej. Powstała w czasie, gdy artystka tworzyła wielokrotnie naświetlane fotografie, do których pozował jej Zbigniew Libera, artysta i przyjaciel. Ostrołukowa struktura porządkująca całą kompozycję i centralnie ułożona rozeta nawiązują formą do gotyckich witraży. Takie skojarzenia przywołują również imponujący rozmiar dwunastoelementowej fotografii i jej dekoracyjność.

Praca ta wpisuje się w dominujący w latach 90. w Polsce nurt sztuki krytycznej. Podejmuje temat władzy obnażając jej symbole – kojarzony z dominacją polityczną Pałac Kultury i Nauki oraz męskie ciało, trzymające zamiast sztandaru pusty drzewiec.

Na obiekt składa się 12 oddzielnych, wielokrotnie naświetlanych odbitek fotograficznych, każda w oddzielnej, metalowej ramie. 

Autorka opisu: Karolina Puchała-Rojek