Smutna rzeka, księżyc po niej pływa

Praca Witka Orskiego jest graficznym montażem trzech analogowych fotografii: pomnika Syrenki Warszawskiej i tafli wody. Dzięki technologii druku soczewkowego Orski uzyskał przestrzenny efekt przenikania się obrazów - portretu syreny i fal, niemożliwy do przedstawienia na dokumentacji cyfrowej obiektu. Tytuł pracy to cytat z piosenki autorstwa Krystyny Krahelskiej, która w 1937 roku pozowała Ludwice Nitschowej do najsłynniejszego pomnika Syrenki Warszawskiej. Krahelska była harcerką, poetką, autorką piosenek, sanitariuszką. Zginęła drugiego dnia powstania warszawskiego. Odrealniony wizerunek Krahelskiej/Syrenki/Rzeki formalnie nawiązuje do surrealistów, przetwarzających za pomocą dostępnych im narzędzi obrazy rzeczywistości. Orski na wielu płaszczyznach odnosi się również do historii i mitologii miasta, jego bohaterek i ich wizerunków.