Spluwaczka kieszonkowa ("Taschenflasche für Hustende")

Spluwaczka to naczynie do usuwania nadmiaru płynu z ust, niekiedy wypełnione piaskiem lub środkiem dezynfekcyjnym. W przeszłości określano je również innymi słowami – kaszelniczka, kaszlarka, spluwka lub plwaczka.

Pojemniki te były powszechne w XIX i na początku XX wieku. Miały rozmaite kształty i rozmiary, znajdowały się w wielu domach prywatnych i miejscach publicznych, np. sądach. Osoby cierpiące na choroby płuc oraz tzw. suchotnicy (osoby chore na gruźlicę płuc) nosili przy sobie poręczne spluwaczki kieszonkowe. Dzięki temu mogli pozbyć się plwocin w sposób dyskretny, jednocześnie ograniczając ryzyko zarażenia osób postronnych.

Prezentowana w Muzeum Farmacji spluwaczka kieszonkowa to tzw. niebieski Henryk, produkowany od końca XIX wieku. Z takiego przedmiotu korzystał Joachim, kuzyn Hansa Castorpa, w Czarodziejskiej Górze Tomasza Manna:

„Większość z nas tutaj w górze nosi przy sobie ten przedmiot. […] Ma on tu nawet pewne żartobliwe przezwisko, bardzo zabawne”. Spluwaczki są w użytku do dziś. Korzystają z nich degustatorzy wina, a także pacjenci stomatologów.

Autor opisu: Marek Łuszczyk

Tytuł: Spluwaczka kieszonkowa ("Taschenflasche für Hustende")
Wytwórnia: "Gebr. Noelle"
Czas powstania: po 1904
Miejsce powstania: Lüdenscheid
Technika: wyrób fabryczny
Materiał: szkło, metal
Wymiary: wys. 10,9 cm, szer. 5,4 cm, gł. 4,3 cm
Sygnatury:
Typ obiektu: naczynie
Numer inwentarza: MF 3731

Zespół Muzeum sukcesywnie opracowuje zbiory i stopniowo uzupełnia informacje o obiektach. Jeżeli jednak posiadasz dodatkową wiedzę na temat tego obiektu, prosimy, skontaktuj się z nami, pisząc na adres e-mailowy kolekcje@muzeumwarszawy.pl.