Talerz fajansowy, tzw. Queen's Ware

Rozpoczynając od podstawowego kanonu wiedzy, opracowanego przez innych garncarzy, Wedgwood podjął cykl eksperymentów mających na celu udoskonalenie składu masy wyrobów fajansowych, aż uzyskał nową kremową odmianę, zwaną fajansem delikatnym. Głównym składnikiem masy była jasna, kaolinowa glinka i rozdrobniony krzemień, który dodawał odpowiedni odcień i wzmacniał ścianki naczyń. Pierwsze prawdziwie udane naczynia kremowe wyprodukowano po 1759 roku. Uważa się je za pierwsze wyroby Wedgwooda jako samodzielnego producenta.

Dzięki pozwoleniu udzielonemu w 1765 roku przez królową Charlottę, żonę króla Jerzego III, Wedgwood mógł nazwać swe kremowe naczynia „naczyniami królowej” (ang. Queen’s Ware), jak również korzystać z zaszczytnego tytułu „Garncarza jej Królewskiej Mości”.

Naczynia tego typu cieszyły się ogromną popularnością do końca XVIII wieku, ale już w 1779 roku Wedgwood donosił w liście swojemu przyjacielowi: „donosi Lady Dartmouth – że ona i jej przyjaciółki są już zmęczone kolorem kremowym…”. Zmusiło to Josiah’a do opracowania nowej receptury, która z czasem wyparła kremowe naczynia.

Autor opisu: Ewelina Więcek-Bonowska