Pełny życiorys dziennikarza sportowego Aleksandra Rekszy - Kakietka

Prezentowany dokument to skrócony życiorys dziennikarza sportowego Aleksandra Rekszy-Kakietka, przygotowany przypuszczalnie przez jego żonę Ewę Stocką-Rekszę, po jego śmierci w lipcu 1985 roku.
Wdowa na czterech kartkach opisała jego pochodzenie, wykształcenie, służbę wojskową oraz twórczość zawodową jako dziennikarza sportowego (szczególnie zainteresowanego boksem).
Dzięki temu artefaktowi możemy prześledzić koleje losów Aleksandra Rekszy-Kakietka i dowiedzieć się więcej o jego edukacji (nauka w I Gimnazjum Męskim Związku Zawodowego Nauczycielstwa Polskiego Szkół Średnich oraz nieukończone studia w Wyższej Szkole Dziennikarstwa), służbie wojskowej (Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie i 13 Pułku Piechoty w Pułtusku) i zawodowej (dziennikarz sportowy specjalizujący się w boksie w Polskim Radiu, publikacje m.in. w „Przeglądzie Sportowym”). 
Wiele miejsca Ewa Stocka-Reksza poświęciła losom męża w czasie II wojny światowej (walki w kampanii wrześniowej w 13 Pułku Piechoty w bitwie pod Mławą oraz w obronie twierdzy Modlin, a także ukrywanie się przed trafieniem do obozu jenieckiego).
Najwięcej uwagi wdowa poświęciła pracy męża po zakończeniu II wojny światowej. W życiorysie jest mowa o pracy w organizacjach sportowych i publikacjach. Z jego tekstów wyłania się obraz dziennikarza sportowego bez reszty oddanego ulubionej dyscyplinie sportowej – boksowi. Reksza-Kakietek pracował wtedy przede wszystkim w Polskim Radiu, „Kurierze Codziennym” i „Przeglądzie Sportowym”, ale także miesięczniku „Boks”.
Na koniec należy wspomnieć o licznych odznaczeniach, które otrzymał Aleksander Reksza-Kakietek − zarówno państwowych, jak i sportowych (jest dokładny wykaz).
Niestety, w życiorysie brakuje jakichkolwiek informacji o życiu prywatnym.

Autor opisu: Rafał Radziwonka