Maria Falska z Radą Samorządową Naszego Domu

Jednym z najważniejszych elementów struktury obu tych zakładów był samorząd dziecięcy, który czynił te domy wyjątkowymi.

Bursista Domu Sierot i początkujący pisarz Adam M. Mazurek (1907–1944) (Abram M. Mazurok), student prawa Uniwersytetu Warszawskiego, był pod wrażeniem nowoczesnej, samorządnej i skutecznej organizacji instytucji na Krochmalnej i swoją trzytomową powieść dla dzieci pt. Rosną ludzie poświęcił idei samorządności. Wydana w 1938 roku książka, która pokazywała, jak można wprowadzić samorząd do środowiska domowego, kolonijnego czy podwórkowego, cieszyła się powodzeniem wśród młodzieży, choć pojawiały się również mniej pochlebne głosy. Zdaniem krytyków część rodziców miała nigdy nie zrozumieć, że część decyzji rodzinnych może być podejmowana wspólnie z dziećmi.

Autor świadomie skierował książkę do młodego czytelnika. „Poświęciłem powieść – pisał – tym, którzy sami za lat 15–20 będą rodzicami. Tak, dzieciom, młodzieży, bo od Was zależy przyszłość. Wy tęsknicie całą duszą do lepszego, pogodniejszego życia. I dlatego nie poszedłem za radą pewnego poważnego wydawnictwa, abym powieść moją opracował inaczej, bo samorząd rodzinny to temat dla dorosłych. Zadałem sobie celowo fatygę i napisałem powieść dla dzieci, aby, gdy dorosną, zmieniły niejedno na lepsze”.