Suknia z filcu

Filc to rodzaj włókniny, czyli tkaniny wyrabianej bezpośrednio z włókien. Technologia jego wytwarzania przypomina powstawanie papieru: włókna wełniane albo syntetyczne są układane warstwowo, a potem poddawane działaniu wilgoci, ciepła i ciśnienia, co prowadzi do utworzenia sztywnej płachty. Awers i rewers tkaniny wygląda identycznie, można go modelować w trójwymiarowe formy (np. wykonując kapelusze), łatwo się go tnie, a jego brzegi nie strzępią się. Filc jest łatwo dostępny, ma różny skład surowcowy, rozmaite faktury i bogatą gamę kolorów, jest niedrogi.

Przy tworzeniu filcowych sukienek Grażyna Hase w pełni wykorzystała właściwości tej uniwersalnej tkaniny. W większości projektów bazą jest prosta sukienka o linii trapezu – niezwykłości przydają jej dekoracje: geometryczne aplikacje albo zbudowane z połączonych ze sobą kawałków filcu rzeźbiarskie konstrukcje.

Projektantka, wykorzystując w sukni geometryczne figury zestawione w abstrakcyjne, przestrzenne konstrukcje, inspirowała się twórczością Kazimierza Malewicza (1879–1935), twórcy suprematyzmu, kierunku operującego formami geometrycznymi i ograniczoną gamą kolorystyczną. W ten sposób kontynuowała myśl, która towarzyszyła jej przy wcześniejszych projektach jedwabnych sukni z lat 70. i 90. XX wieku, odwołujących się do obrazów Wojciecha Fangora (1922–2015) czy Joana Miró (1893–1983).