Kubek z trzema uchami

Tradycja picia z jednego naczynia przekazywanego z rąk do rąk w trakcie ucztowania sięga prawdopodobnie co najmniej czasów starożytnych. Ceramiczne, drewniane, metalowe lub szklane kubki, dla wygody zaopatrzone w dodatkowe ucha, symbolizowały jedność i przyjaźń okazywaną sobie przez współbiesiadników, zasiadających do wspólnego, mniej czy bardziej uroczystego posiłku. Kubek, w zależności od potrzeby lub fantazji właściciela wyposażony w liczbę od dwóch aż do ośmiu uch, ceremonialnie przekazywano sobie wraz z serwetką używaną do wytarcia brzegu. Naczynia takie, szczególnie popularne w krajach północnej Europy w XVI i XVII wieku, pojawiały się na stołach między innymi z okazji wesel, z czego wywodzi się używane w języku angielskim określenie loving cup. Zapewne szczególny charakter i kulturowy kontekst tych naczyń sprawił, że ich kształt stał się pierwowzorem późniejszych pucharów wręczanych zwycięzcom zawodów sportowych.

Naczynie z wysokim, lekko na zewnątrz odchylonym wylewem, krawędź zgrubiała. Krawędź podkreślona u góry poziomą linią barwy czarnej. U nasady wylewu dookolna pozioma wypukła listwa, ujęta w dwie linie koloru czarnego. Pod wylewem zdobienie w postaci plastycznych nakładek. Brzusiec zdobiony pasem poziomych żłobków. Trzy taśmowate ucha, rozmieszczone w równych odstępach. Dno lekko wyodrębnione. Na zewnątrz polewa ciemnozielona, wewnątrz żółtobrązowa. Glina niskożelazista.
Miejsce znalezienia: stanowisko X KBDW, Rynek Starego Miasta 28/30, ar 2, działka O, F, studnia.