Portret Karola Woydy (Wojdy) (1771-1846)

Obraz przedstawia Karola Fryderyka Woydę, prezydenta Warszawy urzędującego w latach 1816–1831. Wielkoformatowy portret ma charakter reprezentacyjny – mężczyzna został odwzorowany w mundurze urzędniczym – we fraku, białych spodniach, ze wstęgą i Orderem Św. Stanisława I klasy, który został mu nadany rok przed objęciem urzędu. Na palcu wskazującym prawej ręki ma czarny pierścień ze srebrnym ornamentem oraz z symbolizującą Mikołaja I literą „M” pod koroną. Według badań mogła zostać domalowana po 1825 roku, czyli już po objęciu przez niego tronu carskiego. Poprzednio najprawdopodobniej widniała tam litera „A” wskazująca na Aleksandra I.

Woyda ma przy boku urzędniczą szpadę, a rękę opiera na symbolicznych kluczach do miasta, skrzyżowanych na niebieskiej poduszce leżącej na stole. Na arkuszach papieru znajdujących się na stole widnieją teksty postanowień rządowych, zgodnie z którymi miasto corocznie od 1817 roku otrzymywać miało pożyczkę w wysokości 3 milionów złotych ze Skarbu Królestwa Polskiego dla osób budujących domy przy ulicach pryncypialnych i z funduszy miasta – 180 tysięcy złotych dla osób budujących dalej od ścisłego centrum. O wprowadzenie takiego rozwiązania wnioskował właśnie Karol Woyda. W tle kompozycji widoczne są kotara oraz fragment okna, przez które widać korpus główny i prawe skrzydło pałacu Jabłonowskich przy ulicy Senatorskiej, siedziby Urzędu Municypalnego.
W zbiorach Muzeum Warszawy znajduje się akwarelowa kopia niniejszego portretu (6052 A. J.), dwa inne portrety Karola Woydy (MHW 2920, MHW 189/D), a także jego żony – Teresy z Kuźniców Woydowej (MHW 2921, MHW 190/D).

Autorka opisu: Zofia Rojek