To duże dekoracyjne pudełko na ciastka ze zdejmowaną pokrywką jest pamiątką po działalności cukierni Laurentego Lourse’a. Wykonano je tektury oklejonej kolorowym papierem z motywem fioletowych zawilców z zielonymi listkami i łodyżkami. Elegancja opakowania miała podkreślać ekskluzywność cukierni i wyrafinowany smak jej wyrobów. Krawędzie pudełka ozdobiono złoconym papierem. Pośrodku wieczka widnieje wytłoczona złoconymi literami nazwa firmy: „L. Lourse & Cie / VARSOVIE”, zaś na wewnętrznej stronie pokrywki znajduje się biała romboidalna naklejka z napisem: „L. Lourse & Co / Varsovie”.
Cukiernik Laurenty Lourse przybył do Warszawy z żoną i dwiema siostrami na początku lat 20. XIX wieku ze szwajcarskiej Gryzonii, skąd pochodziło wielu twórców słodyczy. W okresie Królestwa Polskiego, z uwagi na dogodne warunki prowadzenia działalności, w Warszawie osiedlali się rzemieślnicy różnych branż, wśród nich było również liczne grono cukierników. W 1821 roku Lourse otworzył pierwszą cukiernię „w stylu francuskim” przy ulicy Miodowej, naprzeciw kościoła Kapucynów. Sukces lokalu zainspirował go do otwierania kolejnych punktów – bufetów w Teatrze Narodowym przy placu Krasińskich, a w 1833 roku, już po powstaniu nowego gmachu teatru, do stworzenia słynnej Café des Théâtres, z czasem nazwanej Pod Filarami. Cukiernie były znane także z opakowań, etykietek i serwetek, które właściciel sprowadzał z Paryża. W 1840 roku Lourse wyjechał z Warszawy i wrócił do rodzinnej Szwajcarii. Prowadzenie interesów pozostawił siostrzeńcom i bratankom. Następcy dbali o jakość produktów i dobre imię marki, tworząc jej nowe oblicze.
Umieszczona wewnątrz pokrywki nazwa cukierni wskazuje, że pudełko pochodzi z czasów, kiedy cukiernię prowadzili już kolejni następcy założyciela, rodzina Semadenich (od lat 70. XIX wieku). Café Lourse mieściła się już wówczas w Hotelu Europejskim, zajmując narożnik od ówczesnej ulicy Bagińskiego (dzisiaj – Tokarzewskiego-Karaszewicza). W 1915 roku cukiernia przeniosła się na kolejny narożnik, od ulicy Czystej (obecnie Ossolińskich), gdzie istniała do 1944 roku. W okresie międzywojennym kawiarnia Lourse słynęła nie tylko z wybornej kawy i słodyczy – była także intelektualnym i politycznym salonem Warszawy.
Autorka opisu: Lena Wicherkiewicz