Skarbonka gliniana

Skarbonki gliniane pojawiają się w zachodniej Europie w okresie późnego średniowiecza. Na terenie Polski zaliczają się do przedmiotów pojawiających się okazjonalnie w siedemnastowiecznym materiale ceramicznym, pozyskiwanym w trakcie wykopalisk archeologicznych. Przeznaczone na drobne monety, wykonywane były tradycyjnymi technikami garncarskimi na kole i niekiedy zdobione barwną glazurą. Ponieważ nie zaopatrywano ich w otwór umożliwiający otwieranie i zamykanie, stanowiły praktycznie przedmioty jednorazowego użytku. Podobne, choć nieco inaczej ukształtowane ceramiczne skarbonki spotyka się również na terenie Holandii, Anglii oraz Niemiec. Według dokonanych tam obliczeń, skarbonka taka mogła pomieścić przeciętne miesięczne zarobki szesnastowiecznego robotnika wykwalifikowanego.

Skarbonka w kształcie spłaszczonej kuli zakończonej u góry spiczastą sterczynką. Stopa płaska, ze śladem odcinania. Górna połowa dekorowana koncentrycznym, płytkim rowkowaniem i pokryta spływającą w postaci zacieków zielonkawą glazurą. Na ramieniu wycięty wąski otwór na drobną monetę.
Miejsce znalezienia: stanowisko X KBDW, Rynek Starego Miasta 28/30 - Krzywe Koło, ar 2, działka O, F, studnia.