Kino Skarpa, widok zewnętrzny

Otwarcie w stolicy nowego kina „Skarpa” we wrześniu 1960 roku zbiegło się w czasie z wprowadzeniem na ekrany polskiej superprodukcji – Krzyżaków. Wszystko zaczęło się w 1953 roku od decyzji Stołecznego Zarządu Kin o budowie obiektu i opracowaniu jego projektu przez architektów Zygmunta Stępińskiego i Andrzeja Milewskiego. Autorem wystroju wnętrz został Zbigniew Detyniecki, a zdobiące je terakotowe mozaiki były dziełem malarki Krystyny Kozłowskiej.

Ukończony w 1960 roku dwupiętrowy gmach miał dużą salę kinową z panoramicznym ekranem (12,5×5 m) i 642 miejscami na parterze oraz 320 na balkonie, wyposażoną w klimatyzację i instalacje umożliwiające podłączenie stereofonii. W kabinie operatorów zainstalowano cztery projektory. Budynek o zwartej przysadzistej bryle został umiejscowiony na zapleczu zabudowy Nowego Światu, między ulicami Gałczyńskiego a Kopernika. Miał żelbetonową konstrukcję i dach z płyt prefabrykowanych opierających się na stalowych dźwigarach. Na parterze mieściły się: hol kasowy, szatnia, bufet i poczekalnia z symetrycznie rozmieszczonymi schodami. Na piętrze pozostawiono przestrzeń niezbędną do prezentowania wystaw fotosów i plakatów filmowych. Do wykończenia wnętrz kinowych użyto drewna, lastryko, marmuru Marianna i zwanego „czarnym marmurem” wapienia z Dębnik oraz ceramiki.

Sam budynek elementami okładzinowymi nawiązywał do sąsiadujących z nim nowych domów. Całość, wraz z gablotami reklamowymi i otaczającą je zielenią, została zakomponowana jako przestrzeń ściśle korespondująca z samym obiektem. To popularne i chętnie odwiedzane kino w centrum stolicy przez dziesięciolecia było także wiodącym miejscem prezentacji zagranicznych filmów, najczęściej niedostępnych w normalnej dystrybucji w lach 60.–80. XX wieku, na przeglądach nazwanych Konfrontacjami Filmowymi. Kino zakończyło działalność w 2003 roku. Ten oryginalny obiekt o modernistycznej bryle i ciekawym wystroju wnętrza został rozebrany w 2008 roku. Terakotowe mozaiki dekorujące słupy podtrzymujące dach i balkon sali kinowej zachowały się i znajdują się obecnie w Hospicjum Onkologicznym na Ursynowie. Także jeden z neonów projektu Stępińskiego, zdobiący wnętrze holu, zachował się w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Obecnie na miejscu kina stoi wielopiętrowy apartamentowiec. Prezentowana fotografia pochodzi z przechowywanej w Muzeum Warszawy spuścizny architekta Zygmunta Stępińskiego. Pozostałe odbitki w tym zbiorze, ukazujące budynek i jego wnętrza, to: AF 30064 – AF 30077; AF 30078/1–12; AF 30090 – AF 30092; AF 39678, AF 39692, AF 39693.

Autorka opisu: Anna Topolska