Okno na podwórze

Zapomniane, zaniedbane warszawskie podwórka w kamienicach-studniach to motyw, który po raz pierwszy pojawił się w twórczości Łukasza Korolkiewicza na początku lat 80. Artysta z powodzeniem realizował go przez następne dekady, wynajdując kolejne zniszczone przestrzenie stolicy i odtwarzając je w wielkoformatowych, malarskich kompozycjach. Prezentowana praca to widok z okna na podwórze przedwojennej kamienicy przy ulicy Hożej, z zakrytym blaszanym dachem śmietnikiem, kapliczką i trzepakiem. Ponure, przygnębiające miejsce stało się doskonałym tematem malarskim o niepodważalnej wartości dokumentacyjnej. Łukasz Korolkiewicz, mimo jego własnego sprzeciwu, uznawany jest za jednego z najważniejszych polskich hiperrealistów. W jego pracach widać inspirację twórczością Aleksandra Gierymskiego, Józefa Mehoffera czy Józefa Pankiewicza. Przez krytyków określany jest mianem malarza neomodernistycznego, ze względu na zręczne łączenie w obrazach elementów charakterystycznych dla wspomnianego stylu Młodej Polski, a także nowej figuracji i fotorealizmu.
Autorka opisu: Zofia Rojek