Pierścień upamiętniający 100. rocznicę zgonu Tadeusza Kościuszki, 1917

Obchody rocznicowe ku czci Tadeusza Kosciuszki, przywódcy powstania antyrosyjskiego, nie były mozliwe póki Królestwo Polskie stanowiło część Imperium Rosyjskiego. Sytuacja się zmieniła po ewakuacji wojska i urzędów rosyjskich latem 1915. Nowi okupanci - Niemcy wręcz wspierali wszelkie akcje o charakterze antyrosyjskim, które miały dla nich znaczenie propagandowe. Tak stało się i z obchodami warszawskimi 100-lecia śmierci Tadeusza Kosciuszki, których skala była imponująca. W połowie września zorganizowano w Warszawie komitet obchodów rocznicy. Liczył on ponad 100 osób, w skład prezydium weszli prezes Rady Miejskiej, ks. Zdzisław Lubomirski, historyk Władysław Smoleński, Adolf Suligowski. Na honorowych prezesów komitetu powołano: arcybiskupa Aleksandra Kakowskiego, historyka Tadeusza Korzona i ks. Włodzimierza Czetwertyńskiego. W odezwie Komitetu Kościuszkowskiego miasta Warszawy podkreślano nieśmiertelne zasługi naczelnika insurekcji. Nawoływano też do uczynienia z dnia 15 października 1917 roku święta narodowego, dnia pamiętnego dla całej niepodzielnej Polski. Prócz głównego komitetu powstawały też liczne Komitety Obywatelskie przyjmujące społeczne inicjatywy. Hucznie obchodzono rocznicę kosciuszkowska takze w Galicji. Tadeusz Kosciuszko stał się bohaterem nie tylko ponadzaborowym, ale też i ponadpartyjnym, jednoczącym wszystkie polskie stronnictwa i opcje polityczne. Prócz propozycji jego uczczenia z pomocą pomników liczne były tez pamiatki obchodów: pierścienie, medale, plakietki etc.